คุยกันเถอะ

กดเพื่อฟังบทความ

คุยกันเถอะ

* อภิวัฒน์ บุตรอุดม นักศึกษาปริญญาโท สาขาวิชาปรัชญา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

วันก่อนได้คุยกับน้องสาวเรียนอยู่ชั้นปีที่สอง มหาวิทยาลัยขอนแก่น ประโยคแรกที่ได้ยินให้เกิดความรู้สึกแปลกใจไม่น้อย
?พี่มีอะไรอยากพูดคุยกัน ก็รีบพูดนะ พรุ่งนี้เราอาจจะตาย เดี๋ยวไม่ได้คุยกัน….?

คราได้ฟังชวนสงสัยว่า เกิดอะไรขึ้น? แต่ก็แจ่มชัดและเข้าใจเมื่อน้องสาวอธิบายต่อว่า เธอเพิ่งได้ทราบข่าวว่าเพื่อนที่ได้คุยกันเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ได้จากโลกนี้ไปแล้ว ซึ่งเป็นเพื่อนที่เธอเคยร่วมเรียนเมื่อสมัยอยู่ชั้นมัธยมต้น
บนโลกใบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น ชีวิตดำเนินไปบนความเปลี่ยนแปลง เริ่มแรกได้เกิดมาสู่โลก ตอนกลางชีวิตเปลี่ยนแปลงเจริญเติบโตไปตามวัย บทสรุปทุกชีวิตล้วนเป็นไปเฉกเช่นเดียวกัน คือดำเนินไปสู่ภาวะแห่งความตาย
ก่อนที่จะไปถึงจุดสุดท้ายของชีวิต เราเคยพูดคุยกันบ้างหรือเปล่า ว่าควรจะบริหารชีวิตอย่างไร เพราะการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามหาศาล พระพุทธเจ้าก็เคยตรัสไว้ว่า ?การได้เกิดมาเป็นมนุษย์นี้เป็นการยาก?

ทุกชีวิตที่เกิดมา อาจได้รับบทเรียนชีวิตที่แตกต่างกันไป ตามแต่โอกาสและจังหวะชีวิตของแต่ละคน บางครั้งอาจต้องเผชิญอุปสรรคอย่างแสนสาหัส หวั่นไหว ทุกข์ท้อ เจ็บปวด ถึงอาจต้องหลั่งน้ำตา แต่ใช่ว่าชีวิตจะโชคร้ายทุกครั้งไป บางโอกาสความโชคดี สิ่งดีๆ ก็เคียงข้างคู่กับชีวิต ดีใจ สนุกสนาน ร่าเริง เบิกบาน มีความสุข และอาจปลื้มปีติถึงขั้นหลั่งน้ำตา แต่เป็นน้ำตาแห่งความอิ่มเอมเบิกบานใจ

มีบางครั้งเรื่องราวชีวิตของคนเราบางช่วงขณะ ได้ก่อความรู้สึกอึดอัดไม่รู้จะอธิบายอย่างไร คนบางคนอยากพูดบอกกล่าวกับใครบางเรื่อง ยังก่อความกระอักกระอ่วนปั่นป่วนจิตใจไม่น้อย แต่เชื่อเถอะถ้าเราอยากคุยกัน จริงใจต่อกัน ไม่เสแสร้ง พูดคุยกันด้วยความรู้สึกที่ปราศจากมายาแอบแฝง หรือผลประโยชน์เคลือบแฝงแล้ว มันเป็นการพูดคุยหรือการบอกกล่าวที่มีความงดงามในตัวมันเอง ดุจดังดอกไม้งามที่บานสะพรั่ง แม้คนบางคนจะมองไม่เห็นคุณค่าแห่งความงามของดอกไม้ แต่ดอกไม้ไม่ได้สูญเสียคุณค่าแห่งความงามของดอกไม้แต่อย่างใดเลย

มีความรู้สึกดีๆ ให้แก่ใครบอกไปสิ ขืนช้าอาจสายเกินไปก็ได้ เพราะพรุ่งนี้เราอาจจะตาย หรือไม่เขาอาจจะตายก่อนที่เราจะไม่ได้พูดคุยกับเขาอีกเลย จะให้อีกคนรู้ความรู้สึกความคิดของเราอีกฝ่ายในทุกเรื่องคงเป็นไปไม่ได้แน่
มั่นใจหรือยังที่จะพูดคุยความรู้สึกให้อีกฝ่ายรับรู้ อีกนานไหมจะมั่นใจ มันเป็นความดีงามมิใช่หรือ อายทำไมล่ะ บอกไปสิ…

บอก ?ขอโทษ? เมื่อเรารู้สึกผิด
บอก ?คำว่ารัก? ต่อคนที่คุณรักหรือแอบรัก ?ฉันรักเธอนะ? ?หนูรักพ่อแม่มาก?
บอก ?ความรู้สึกอยากเป็นมิตร? ต่อคนที่รู้สึกดีๆ ?ฉันชอบเธอนะ? ?ฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธอ?
และอีกหลายๆ คำ หลายประโยคที่เราน่าจะบอก ถึงแม้อีกฝ่ายจะรู้สึกกับเราอย่างไรก็ตามหลังจากที่เรากล่าวจบ แต่เราก็ได้พูดคำที่ดีงามมิใช่หรือ มันเป็นความกล้านะ กล้าที่จะกระทำความดีงามให้กับชีวิตเราและชีวิตผู้อื่นที่ได้เกิดมาร่วมโลกเดียวกัน
พูดบอกล่าวคำดีๆ ความรู้สึกดีๆ กันเถอะนะ