เอาเป็นว่าถ้าเราเป็นสำนักพิมพ์หรือคนทำหนังสือ เรานี่แทบไม่รู้จักหน้าค่าตาเลยนะว่าใครคนไหนที่ซื้อหนังสือของเราไปหรือเคยอ่านหนังสือของเรา คือไม่มีอะไรเหมือนกับที่พ่อค้าแม่ค้าหรือคนขายของทั่วไปได้ทักทายโอภาปราศัยกับลูกค้าของตัวเอง
“อ้าว สวัสดีครับน้อง วันนี้มาคนเดียวเหรอครับ เหงาแย่เลย” เอ่อม “มาซื้อลูกชิ้นปิ้งค่ะพี่ ไม่ได้ล่าโปเกม่อน ต้องมาทีละห้าคนเลยเหรอคะ จะได้ไม่เหงา”
อะไรแบบนี้….!
ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงแล้วมันก็มีโอกาสเหมาะ ๆ อยู่หลายครั้งที่จะสานสัมพันธ์โดยตรงกับผู้ซื้อผู้อ่านของเรา ในทีนี่ไม่ได้หมายความว่าเป็นการใช้โอกาสตั้งหน้าตั้งตาขายมันลูกเดียว วันนี้มีหนังสือใหม่มานำเสนอครับ ซื้อไหมครับ สนใจไหมครับ ทำนองนั้น แต่..! เป็นการสร้างความผูกพัน สร้างความประทับใจให้กับผู้ซื้อผู้อ่านในด้านอื่น ๆ ด้วย
คือการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกค้านั้นสามารถทำได้ไม่ว่าเราจะขาย eBook หรือขายหนังสือตัวเล่มก็ตาม ทำได้ทั้งนั้น
เคยคิดไหม อะไร…? ที่ผู้อ่านเห็นเป็นสิ่งแรกหลังจากที่เปิดอ่านหนังสือของเรา แน่นอนว่า ส่วนใหญ่ก็ต้องเห็นหน้าปกสิหรือไม่ก็สองสามหน้าแรกถัดจากปก
สมมติว่าถ้าเราซื้อหนังสือเล่มหนึ่งและเริ่มเปิดอ่านมัน จำเป็นไหมว่าเราต้องจำว่าหนังสือที่อ่านอยู่นี้ ชื่ออะไร ?!! มันจำเป็นไหม !!!
ดังนั้น ถ้าเราจะสร้างความประทับใจให้กับผู้ซื้อผู้อ่าน เราน่าจะลองใส่คำขอบคุณลงไปในสองสามหน้าแรกถัดจากปกหน้า เวลาที่เขาพลิกมาอ่าน แล้วเจอย่อหน้าว่า
“ขอบคุณที่ซื้อหนังสือของเรา คุณสามารถแวะไปสมัครสมาชิกที่เว็บไซต์ของเราได้ฟรีที่ www.อะไรก็ว่าไป.com เพื่อรับสิทธิพิเศษในการเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มนักอ่านหน้าตาดีของเรา พร้อมทั้งรับข่าวสารหนังสือใหม่ โปรโมชั่นพิเศษประจำสัปดาห์ พร้อมทั้งมีโอกาสร่วมวงเสวนากับนักเขียนที่คุณชื่นชอบ” อะไรแบบนี้ จะดีกว่าไหม
ที่ทำแบบนี้ ก็เพื่อต้องการให้เปลี่ยนจากผู้อ่านที่เราไม่รู้จักกันเลยให้กลายมาเป็นตัวคนคนนั้นจริงๆ ที่สำนักพิมพ์หรือคนทำหนังสือจะได้รู้จักกับผู้อ่านงานของเขาอย่างแท้จริง ไม่ใช่ขอให้กรอกอีเมล์ทิ้งไว้ แล้วก็ส่งแต่โฆษณา โปรโมชั่นตั้งหน้าตั้งตาขายของอย่างเดียว มันต้องมีกิจกรรมที่สร้างความผูกพัน ความสนุกสนานและแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันได้ ไม่อย่างนั้นผู้ซื้อผู้อ่านเขาก็เบื่อ สุดท้ายก็ค่อย ๆ หายไป
ยกตัวอย่างเรื่องเมื่อสมัครสมาชิกแล้ว “คุณจะได้อ่านเนื้อเรื่องของหนังสือที่เตรียมจะออกใหม่ก่อนใคร” หมายความว่าอย่างไร คือทุกวันนี้ทางสำนักพิมพ์เอง เวลาที่จะออกหนังสือเรื่องใหม่นั้น ก็จะมีการส่งเนื้อหาบทแรก ๆ ออกมาเรียกน้ำย่อย เป็นน้ำจิ้ม ให้ผู้อ่านได้ลิ้มรสก่อน แล้วก็ดูกระแส ผลตอบรับที่ตามมา โดยอาศัยการส่งอีเมล์แจ้งสมาชิกหรือโพสต์ไว้ในหน้าเว็บไซต์ของสำนักพิมพ์เอง หากเราใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่หนังสือตัวเล่มเริ่มออกวางจำหน่าย แล้วก็มีเนื้อหาตัวอย่างให้สมาชิกอ่าน ผู้อ่านก็จะมาสมัครสมาชิกกับทางสำนักพิมพ์มากขึ้นหรือไม่ก็เข้ามาที่หน้าเว็บไซต์มากขึ้น มีการแชร์เนื้อหาผ่านสื่อสังคมออนไลน์ ไม่ใช่มัวแต่หวงไว้ ห้ามแชร์นะ ต้องมาอ่านที่นี่ที่เดียวอะไรแบบนี้ แล้วคนอื่น ๆ จะตามมาได้อย่างไร แล้วยิ่งถ้ามีคนเข้ามาที่หน้าเว็บไซต์หรือสมัครสมาชิกกับสำนักพิมพ์มากขึ้น โอกาสที่หนังสือเล่มใหม่และหนังสืออื่นๆ ของทางสำนักพิมพ์จะมียอดขายเพิ่มก็เป็นไปได้มาก ใช่ไหมล่ะ ?
ต่อมากิจกรรมกลุ่มนักอ่านหน้าตาดี ที่เราตั้งไว้ก็สามารถจัดกิจกรรมพบปะนักเขียนในดวงใจ คือนอกจากจะนัดพบปะสังสรรค์พูดคุยกันแบบตัวเป็น ๆ กันแล้ว อาจจัดแบบเป็นสนนทนาออนไลน์ก็ได้ พิเศษสุดสำหรับสมาชิก ใครไม่สะดวกมาที่หน้างานก็ยังเข้าร่วมออนไลน์ได้ อำนวยความสะดวกให้ทุกประการ
ทั้งหมดทั้งปวงนี้ก็เพื่อจุดประสงค์หลักคือเพิ่มยอดขายหนังสือในทุกช่องทาง นอกจากนี้หากสำนักพิมพ์กับนักอ่านได้พบปะกันโดยตรง ยังสามารถเสนอเพิ่มส่วนลดได้อีก เพราะไม่ต้องผ่านตัวกลางหลายทอด ผู้อ่านสามารถซื้อหนังสือผ่านหน้าเว็บไซต์ของสำนักพิมพ์ได้โดยตรง ในราคาสุดพิเศษ
แต่เชื่อไหมว่า ถึงตอนนี้ สำนักพิมพ์อีกหลายแห่งยังมองว่า การสร้างกิจกรรมร่วมกับผู้ซื้อผู้อ่านไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์มากนักแถมยังเป็นภาระค่าใช้จ่าย ในขณะเดียวกันตัวเองก็ยอมพลาดโอกาสที่จะได้นำเสนอเนื้อหาใหม่ ๆ หนังสือใหม่ๆ ให้กับผู้อ่านที่ต่างก็เป็นลูกค้า เคยได้ซื้อหนังสือของสำนักพิมพ์ไป ทั้ง ๆ ที่เราก็ทราบกันดีอยู่แล้วว่า การรักษาฐานลูกค้าเก่านั้นนำมาซึ่งผลกำไรดีกว่าที่จะไปตามจับลูกค้าใหม่เสียอีก
แล้วจะทำไหมล่ะ…..?
