ที่งานเทศกาลหนังสือแห่งกรุงลอนดอนเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ผู้เชี่ยวชาญด้านธุรกิจพัฒนาเกมส์ได้พูดคุยกันถึงเรื่องที่ว่านักเขียนสามารถเข้าไปมีส่วนร่วมกับอุตสาหกรรมที่กำลังเติบโตและมีผลตอบแทนที่ดีได้อย่างไร
ที่เมืองออกซ์ฟอร์ด บริกรทั้งหญิงและชายก็กำลังพยายามเขียนนวนิยาย ส่วนในงานเทศกาลหนังสือแห่งกรุงลอนดอนเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ทุก ๆ คน แม้แต่ตัวนักเขียนมืออาชีพเอง ก็ดูเหมือนต้องการที่จะเขียนงานสำหรับวิดิโอเกมส์และสื่ออินเตอร์แอคทีฟอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน และมีบางคนในจำนวนนั้น รู้ว่าควรเริ่มต้นจากตรงไหนก่อน
Nick Witcher ได้พูดในกิจกรรมเวอร์คชอปหัวข้อ “จะทำงานร่วมกับผู้พัฒนาเกมส์ได้อย่างไร” ว่า “เคยมีนักเขียนคนหนึ่งก้าวเข้ามาสู่อุตสาหกรรมเกมส์และถามผมว่า เธอจะทำงานเขียนร่วมกับเกมส์ได้อย่างไร” ตัว Witcher เองเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดและผู้ร่วมก่อตั้ง RedBedlam ซึ่งเป็นสตูดิโอออกแบบเกมส์ที่มีสำนักงานอยู่ในเมือง Brighton และได้ปรับหนังสือเรื่อง Bedlam ของ Christopher Brookmyre ให้มาอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์
“ด้วยความสัตย์จริง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรส่งเธอไปที่ไหนหรือว่าจะแนะนำเธออย่างไรดี”
นักเขียนสำหรับงานอินเตอร์แอคทีฟนั้นคือชายหญิงที่มาพร้อมกับเรื่องราวและเขียนออกมาเป็นบทสนทนาไปจนกระทั่งข้อความตัวอักษรที่เห็นในสื่ออินเตอร์แอคทีฟไล่ตั้งแต่เกมส์ไปจนถึง app บ่อยครั้งที่การทำงานเป็นทีม พวกเขามาระดมความคิดกันแบบเดียวกันกับที่เคยเป็นมาสำหรับทักษะงานเขียนในอดีต แต่ที่มากกว่าการเป็นนวนิยาย สิ่งที่พวกเขาผลิตมันใกล้เคียงกับภาพยนตร์หรือบทโทรทัศน์
ในช่วงการตอบคำถาม Rhianna Pratchett ได้บอกว่า “ในขณะที่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าเพื่อกรุยทางไปในอุตสาหกรรมนี้ แต่อย่างไรก็ดีอุตสาหกรรมนี้ก็ให้คุณค่านักเขียนต่ำกว่าความเป็นจริง ถึงแม้ว่าทัศนคติดังกล่าวได้เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นอย่างช้า ๆ”
Pratchett เริ่มต้นอาชีพของเธอในฐานะคอลัมนิสต์ด้านเกมส์ก่อนที่จะย้ายมาเขียนบทความเกี่ยวกับเกมส์ยอดนิยมอย่าง Heavenly Sword และ Tomb Raider ปัจจุบันเธอรับบทบาทเป็นผู้อำนวยการร่วม นักเขียนและนักออกแบบบทบรรยายบริษัทผู้ผลิตรายการโทรทัศน์อิสระที่ชื่อ Narrativia ที่ก่อตั้งโดย Sir Terry Pratchett พ่อของเธอเอง เมื่อปีที่แล้วเธอดำรงตำแหน่ง European Women in Games Hall of Fame
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=NqqBo_coQ2Y[/youtube]
เช่นเดียวกันกับนักเขียนบทโทรทัศน์หรือนักเขียนบทภาพยนตร์ที่เป็นเพียงฟันเฟืองในกระบวนการผลิตและไม่ได้รับโอกาสให้ขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุด เธอรู้สึกว่าบางอย่างมันก็แสนจะเลวร้ายเมื่ออุตสาหกรรมเกมส์ยังไม่เชื่อมั่นในตัวนักเขียน นี่คือการรับรู้ที่ว่า “นักเขียนทำงานเขียนเพียงเล็กน้อย และภาระงานที่ได้ทำไปนั้นถูกรวมเข้าไปในตอนท้ายของขบวนการออกแบบ ในขณะเดียวกันกับที่พวกเขาต้องการที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมกับงานตั้งแต่แรก
“นักเขียนควรมีความคาดหวังในระดับที่ต่ำมากของงานวรรณกรรมบทบรรยายในอุตสาหกรรมเกมส์”
อย่างไรก็ตามแนวโน้มความต้องการนักเขียนในทีมมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น แต่ปัญหาก็คือว่าจะรวมนักเขียนเหล่านี้เข้าไปอย่างไร”
บางครั้งการพุ่งความสนใจอย่างมากต่อการออกแบบอยู่ที่การเล่นเกมส์ซึ่งบางเกมส์ก็ออกแบบมาโดย “ไม่มีคำบรรยาย” และเธอก็ถูกจ้างให้เป็น “คุณหมอผู้เล่าเรื่อง” โดยการทำงานย้อนกลับไปเพิ่มบทบรรยายเข้าไปในเกมส์นั้น
นอกจากนี้แล้วเธอยังบอกด้วยว่า ทัศนคติที่แตกต่างระหว่างสตูดิโอที่ทำเกมส์ระดับ AAA และความอิสระ “มันคือจุดร่วมระหว่างงบประมาณกับความอิสระ”
นักเขียนต้องเล่นเกมส์ที่พวกเขาต้องการเขียนบทบรรยายเพื่อที่จะ “รู้ว่าอะไรคืออุปสรรคที่ต้องเผชิญ”
เธอพบว่ามันเป็นศิลปะส่วนตัว ที่นักเขียนบางคนก็ไม่มี “คุณจะเขียนอย่างไรถ้าหากคุณไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเกมส์”
