GPS

เทคโนโลยีล้ำสมัยหลายอย่างที่เราใช้กันทุกวันนี้ ไม่ได้ถือกำเนิดขึ้นจากความคิดเพื่อสันติภาพแต่เพียงอย่างเดียว แต่มีรากฐานสำคัญมาจากการวิจัยและพัฒนาเพื่อการทหาร คำกล่าวนี้สะท้อนความจริงอย่างปฏิเสธไม่ได้ว่า ความจำเป็นเร่งด่วนด้านความมั่นคง และสงครามเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาชั้นดีที่ผลักดันให้นวัตกรรมก้าวไปอย่างก้าวกระโดด เหตุผลหลักที่การวิจัยทางทหารก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ได้แก่ งบประมาณที่มหาศาล ซึ่งแตกต่างจากภาคเอกชนที่ต้องคำนึงถึงความคุ้มค่าทางการค้า งบประมาณกลาโหมที่สูงลิ่วทำให้รัฐบาลสามารถทุ่มทุนในโครงการวิจัยที่มีความเสี่ยงสูงและใช้เวลานานได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องผลกำไรในระยะสั้น นอกจากนี้ เป้าหมายที่ชัดเจนและจำเพาะเจาะจง ยังทำให้การวิจัยมีทิศทางที่แน่นอน เช่น การสร้างระบบป้องกันขีปนาวุธที่แม่นยำ หรือการพัฒนาระบบสื่อสารที่ทนทานต่อการโจมตี ซึ่งช่วยลดความซับซ้อนและเร่งกระบวนการให้บรรลุผลได้รวดเร็วกว่างานวิจัยทางวิทยาศาสตร์พื้นฐานที่กว้างกว่ามาก

แม้เดิม GPS จะออกแบบมาเพื่อการทหาร แต่หลังจากเหตุการณ์ เครื่องบินเกาหลีใต้ เที่ยวบิน KAL 007 มีผู้โดยสารและลูกเรือรวม 269 คน ถูกยิงตกในปี ค.ศ. 1983 เนื่องจากบินออกนอกเส้นทางลำเข้าไปในเขตห้ามบินของฐานทัพอากาศสหภาพโซเวียต เนื่องจากความผิดพลาดในการระบุตำแหน่ง ทำให้เจ้าหน้าที่ควบคุมจราจรทางอากาศของสหภาพโซเวียตตีความว่าเครื่องบินลำดังกล่าวเป็นเครื่องบินสอดแนมของสหรัฐฯ จึงถูกเครื่องบินรบของสหภาพโซเวียตสองลำปล่อยจรวดมิสไซส์ใส่จนตกลงในทะเล  ทำให้ต่อมาประธานาธิบดีเรแกนของสหรัฐฯ ประกาศว่าในอนาคต GPS จะถูกเปิดให้พลเรือนทั่วโลกใช้งานเพื่อความปลอดภัยในการเดินทาง อย่างไรก็ตาม ในยุคแรก รัฐบาลสหรัฐฯ ยังตั้งค่า Selective Availability (SA) ทำให้สัญญาณพลเรือนมีความคลาดเคลื่อนระดับ 100 เมตร เพื่อป้องกันการนำไปใช้ในทางทหารโดยศัตรู