หลายปีก่อนตอนที่ยังเป็นักศึกษาคณะสัตวแพทย์ มช. อยู่นั้น ผมชอบไปนั่งเล่นที่สวนสัตว์เชียงใหม่  ใจจริงเพราะผมชอบสัตว์ป่า และหนึ่งในแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมอยากเป็นหมอสัตว์ป่านั้นได้แก่สัตว์สองชนิด คือช้าง กับนกเงือก ที่ชอบนกเงือกนั้น เพราะว่าเมื่อก่อนโน้น ตอนเรียนมัธยม เคยเห็นนกเงือกบินมาเกาะสายไฟฟ้าอยู่ตรงแถวตลาด ก็เลยสงสัยว่า "มาได้ไงวะ" นกเงือกมันอยู่ในป่าไม่ใช่เหรอ ทำไมมาโผล่บนสายไฟได้ หรือว่าหลงทาง โดยธรรมชาติของนกเงือกนั้นจะรักเดียวใจเดียว บวกกับการดีไซน์ของธรรมชาติให้มีจงอยปากใหญ่ ดูโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ เห็นปุ๊บรู้ปั๊บว่านกอะไร... ตอนผมเรียนอยู่ปี 3 มีตัวเรียนชื่อ VIP : Veterinary Integrated Problem หรือชื่อไทยว่า ไขปัญหาบูรณาการทางสัตวแพทย์ ซึ่งเป็นวิชาที่ผมชอบมากที่สุด แต่หน่วยกิตน้อยที่สุดเช่นเดียวกัน ซึ่งเทียบอะไรไม่ได้กับการได้...

นานหลายเดือนแล้วที่ผมไม่ได้อัพเดต blog ของตัวเองเลย แต่ไม่ใช่ว่าไม่ได้เขียน แต่เขียนแล้วก็ลบครั้งแล้วครั้งเล่า... ระหว่างที่เขียนอยู่นี้ ก็กำลังติดตามข่าว เรื่อง เขาพระวิหาร อยู่ด้วย ช่วงหยุดยาวหลายวันที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้ไปเยี่ยมบ้านภรรยาพร้อมกับถือโอกาสพักผ่อนไปในตัว  ผมเดินทางโดยรถโดยสารประจำทางเพราะน่าจะเป็นการเดินทางที่สะดวกและเหนื่อยน้อยที่สุด แต่การหาซื้อตั๋วรถในวันที่ทุกคนต่างพากันเดินทาง ช่างเป็นอะไรที่ค่อนข้างลำบาก สรุปว่าวันนั้นเที่ยวรถ VIP ที่เราต้องการเดินทางเต็ม ต้องซื้อตั๋วของวันถัดไป  และในคืนถัดมา เราก็เดินทางออกจากเชียงใหม่ท่ามกลางสายฝนพร้อมกับการภาวนาถึง สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) โดยการท่องคาถาชินบัญชร ว่าขอให้การเดินทางเป็นไปโดยสวัสดิภาพ ในวันนั้นหลังจากการซื้อตั๋วเสร็จ ก็เลยถือโอกาสตระเวนดูทำเล เพื่อที่จะทำร้านกาแฟกัน ตระเวนมาเรื่อย จนถึงหน้าวัดสวนดอก ก็เลยเข้าไปเดินเที่ยวชม ก็พอดีกับที่ท้องหิว เลยแวะกินอาหารเจภายในวัดสวนดอก ชื่อร้าน...

ช่วงวันหยุดยาวสงกรานต์ที่ผ่านมา เสบียงหมด จึงต้องออกไปหาซื้อเสบียงมาเข้าตู้เย็นไว้ให้พออยู่ได้สักสองสามวัน  ระหว่างที่แม่บ้านเดินเลือกซื้อของอยู่นั้น ผมก็ขอแว๊บออกมาเดินดูอะไรเรื่อยเปื่อย มุมโปรดของผมก็คงไม่พ้นมุมหนังสืออีกตามเคย ยืนมองอยู่สักพักสายตาก็เหลือบไปเห็นหน้า STEVE  JOBS บนหน้าปก TIME  APRIL 12, 2010 ความรู้สึกแรกที่เห็น คือ ใครถ่ายรูปวะ โคตรสวยเลย  นี่ถ้าเอามาขยายเท่าผนังบ้าน เป็นแบ็คกราวด์ แล้วมีโต๊ะทำงานวางอยู่ด้านหน้า คงเท่น่าดู บรรยากาศก็คงเหมือน ๆ กับตอนที่ JOBS พรีเซนท์สินค้าของ Apple นั่นแหละ ผมรำพึงกับตัวเองว่า สงสัยคงไม่พ้นเรื่อง iPad แน่เลย  ในที่สุด...

กาแฟแก้วแรกของวัน เริ่มต้นขึ้นตอน 06.30 น.   จิบได้นิดหน่อยก็เดินออกไปเปิดน้ำรดต้นไม้ ส่วนตัวเองก็กลับมานั่งดื่มกาแฟที่โต๊ะทำงาน ภายนอกหน้าต่างสายน้ำกระจายพร่างพรมลงบนพื้นหญ้า ต้นชวนชมก็ออกดอกเต็มไปหมด  และที่ขาดไม่ได้เลยในตอนเช้าที่อากาศเย็นสบายครึ้ม ๆ แบบนี้ เสียงเพลงของเบิร์ดกับฮาร์ท ในขณะที่พร่างพรมนิ้วบนคีร์บอร์ดนี้ เพลงหัวใจเหิร เพราะมากครับ ผมอาจจะเป็นวัยรุ่นที่ชอบเพลงเก่า ฟังแล้วมันเหมาะสมเข้ากับวิถีชีวิตของผมดี ปกติผมมักไม่ใช่คนตื่นเช้าสักเท่าไหร่ เนื่องจากต้องติดต่องานดึกดื่น หรือนั่งคิดทบทวนชีวิตในแต่ละวัน ชีวิตก็เหมือนเบเกอรีครับ เราต้องอบต้องทำให้มันสดใหม่ทุกวัน ไหม้บ้าง ขมบ้าง ไม่เป็นไร แต่อย่าใส่ผงกันบูดให้กับชีวิตก็พอ ช่วงนี้ต้นไม้ใหญ่รอบบ้าน ใบร่วงหมดแล้ว จากที่ต้องตื่นมากวาดใบไม้ไปทิ้งเกือบสิบรอบ  ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว อย่างวันนี้ตอนที่นั่งจิบกาแฟ แหงนมองขึ้นไปเห็นแต่กิ่งก้านเป็นเส้นสายตัดกันไปมา ดูสวยงาม มีพลังและอ่อนหวานไปอีกแบบ  เห็นกระรอกสองตัวเดิมมาวิ่งเล่นออกกำลังกายตอนเช้า...

สวัสดีครับ ห่างหายไปนานสำหรับการออกทริปขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยว คราวนี้เป็นทริปไปวัดจันทร์ อ.แม่แจ่ม จ.เชียงใหม่ โดยอาศัยเส้นทางที่ไปทาง อ.แม่แตง แล้วแยกซ้ายก่อนเข้า อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน แล้่วกลับทาง อ.แม่แจ่ม ตัดออกไป อ.สะิเมิง วกเข้าตัวเมืองเชียงใหม่ ความเร้าใจ อยู่ตรงที่ตอนไป กับตอนกลับ แตกต่างกันราวหนังคนละม้วน ตอนไป ขี่รถแบบธรรมดา ชิล ชิล ตามถนนราดยางปกติ แต่ตอนกลับ เรามาดูภาพกันดีกว่าครับ นัดออกเดินทางกัน ตอน ตีสี่ครึ่งครับ

ผมออกจากเชียงใหม่มาได้กว่าอาทิตย์ เนื่องจากต้องเดินทางมาเยี่ยมพี่สะใภ้ที่เข้ารับการผ่าตัดเนื้องอก และมีโอกาสอันดีที่ได้มาร่วมทำบุญถวายพระและหนังสือสวดมนต์ ณ วัดป่าใต้ อ.เชียงคาน จังหวัดเลย แต่ในขณะเดียวกันก็พลาดจากการออกทริปมอเตอร์ไซค์ไปปักเต๊นท์นอนกันที่ภูชีฟ้า จังหวัดเชียงราย ไหนๆ ก็ได้มาเที่ยวแล้ว จึงถือโอกาสเก็บภาพมาฝากผู้อ่านกันครับ ออกจากวัด เราก็ตกลงกันว่า ไปแวะพักทานข้าวกันที่แก่งคุดคู้ดีกว่า ดังนั้นระหว่างทางเราก็จะเห็นน้ำโขงเป็นระยะ ๆ ครับ พอดีเจอโรงเรียนอยู่ระหว่างทางไปตัวอำเภอเชียงคาน เลยได้ทีแวะถ่ายรูปมาฝากครับ และแล้วเราก็มาถึงแก่งคุดคู้ครับ .... แต่....    มือถือผมแบตหมดเสียแล้ว   อดถ่ายรูปเลย

เจแปนฟาวน์เดชั่น กรุงเทพฯ และหอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ขอเชิญทุกท่านร่วมชม KOKASHITA อารมณ์ขันข้ามวัฒนธรรมไทย-ญี่ปุ่น ผลงานความร่วมมือระหว่างนักเต้นสองชาติ “KOKASHITA” เป็นคำภาษาญี่ปุ่นที่หมายความถึงที่ว่างใต้ทางเดินรถไฟฟ้าและทางหลวงยกระดับ ซึ่ง ลักษณะเฉพาะนี้ก็มีในกรุงเทพฯ เช่นกัน ในการออกแบบท่าเต้นของนักออกแบบท่าเต้นและผู้กำกับที่มีชื่อเสียง ชิเงฮิโระ อิเดะ ใช้แนวคิดจากช่องว่างเล็กๆ นี้มาวาดลวดลายช่องว่างและความแตกต่างระหว่างสองวัฒนธรรม ท่าทาง การเคลื่อนไหว และเศษเสี้ยวของชีวิตประจำวันในญี่ปุ่นและไทยได้แปรเปลี่ยนเป็นการเคลื่อน ไหวเชิงละครที่ชวนหัว มีเสน่ห์อย่างน่าทึ่งและให้แง่คิด ชิเงฮิโระ อิเดะ นักออกแบบท่าเต้นมือรางวัล และผู้กำกับประจำคณะ Idevian Crew จะนำคณะนักเต้นจากประเทศญี่ปุ่นมาเสนอผลงานความร่วมมือกับนักเต้นชาวไทยในการแสดงแฝงอารมณ์ขันข้ามวัฒนธรรมที่มีชื่อเรียกว่า “KOKASHITA”  ให้กับผู้ชมทั้งที่เชียงใหม่ และกรุงเทพฯ ปลายเดือนมกราคม 2553 นี้ “KOKASHITA” ชุดแรกผลิตโดย International...