ในปี 1965 โลกมีประชากรราว 3.3 พันล้านคน เพียงแค่ช่วงเวลา 50 ปี ณ เวลานี้ โลกมีประชากรเพิ่มขึ้นเป็น 7.3 พันล้านคน จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นนี้ย่อมส่งผลมหาศาลต่อความสามารถในการผลิต การบริการรวมถึงการจับจ่ายในระบบเศรษฐกิจ ทุก ๆ ประเทศจะมีจุดรุ่งเรืองของสมดุลของประชากร ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ประชากรส่วนใหญ่อยู่ในช่วงวัยทำงาน ทำให้ทั้งการผลิตและการบริโภคเติบโตขึ้นทั้งสองด้านส่งผลดีต่อเศรษฐกิจโดยรวม ประชากรถือเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ทำให้เศรษฐกิจรุดหน้าอย่างรวดเร็ว...

ทำไมประเทศจีนถึงมีความสำคัญมากในห่วงโซ่อุปทานระดับโลก ทั้งนี้ก็เพราะประเทศจีนมีการส่งออกมากที่สุดของโลกและเป็นประเทศที่มีการนำเข้ามากเป็นอันดับสองของโลกรองจากสหรัฐฯ ตามมาด้วยเยอรมนีที่นำเข้ามากเป็นอันดับสาม ดังนั้นแล้วปริมาณการค้าของจีนในเวทีโลกจึงมีขนาดใหญ่โตมโหฬารมาก แล้วถ้าหากเราดูข้อมูลท่าเรือที่มีปริมาณการค้าสูงที่สุด 20 อันดับแรกของโลกจะพบว่า 8 แห่งเป็นท่าเรือในประเทศจีน

ประเทศจีนจึงเป็นจุดเริ่มต้นของห่วงโซ่อุปทานสำหรับหลายประเทศทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นสินค้ากลุ่มเทคโนโลยี ค้าปลีก ยานยนต์ ซึ่งเป็นเพียงแค่การยกตัวอย่างกลุ่มอุตสาหกรรมที่พึ่งพาฐานการผลิตในจีน ยังมีกลุ่มอื่น ๆ ปลีกย่อยอีกมากมาย

เรื่องนี้สรุปง่าย ๆได้คือสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน มันก็เหมือนเรามีเขตอุตสาหกรรมนั้นแหละ แต่ที่ยิ่งกว่าคือ อย่างซิลิคอนวัลลีย์ เด็กเก่ง ๆ คนเก่ง ๆ จากทั่วโลกก็อยากไปทำงานที่นั่นเพราะฟิลล์ อารมณ์การแข่งขัน ความแอคทีฟ มีชีวิตชีวา มันทำให้เขาเก่งขึ้น แถมเงินดีมาก ขณะเดียวกัน บริษัทต่าง ๆ ที่เคยเปิดอยู่รัฐอื่น ต่างก็พบประสบการณ์ที่ว่า การหาโปรแกรมเมอร์เก่ง ๆ แถวบ้านสักคน ทำงานสามเดือน เทียบกับโปรแกรมเมอร์ที่ซิลิคอนวัลลีย์ ทำสองอาทิตย์ ! แล้วการทำโปรแกรมขาย คุณต้องแข่งขันเรื่องความเร็วในการออกสินค้าใหม่ ๆ ความเร็วในการให้บริการ แล้วถ้าเกิดโปรแกรมมีปัญหาไม่สามารถออกวางจำหน่ายได้ตามกำหนด เงินที่เข้าบริษัทก็ช้าลง ดอกเบี้ย ค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ..... รวมถึงเมื่อช้า ลูกค้าก็ไปซื้อของบริษัทอื่นมาใช้ ....... ก็จบกัน