เหตุผลหลักที่ว่าทำไมประเทศต่าง ๆ อย่าง ญี่ปุ่น เกาหลีใต้และอิสราเอล สามารถพัฒนาประเทศได้อย่างรวดเร็วในช่วง 50 ปีที่ผ่านมาเมื่อเทียบกับประเทศอุตสาหกรรมก่อนหน้าอย่างเช่นสหรัฐฯ หรือว่ายุโรปตะวันตก นั่นก็เพราะว่าได้มีการสร้างและพัฒนาเทคโนโลยีของตนขึ้นมา พวกเขาว่าจ้างผู้คนที่มีทักษะฝีมือจากทั่วโลกมาสอนวิธีการติดตั้งและใช้เทคโนโลยีอันทันสมัย ของประเทศอุตสาหกรรมชั้นนำของโลกทำให้ย่นระยะเวลาในการพัฒนาไปได้มาก ในปัจจุบันประเทศต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนต่างก็เป็นตัวขับเคลื่อนหลักให้กับเศรษฐกิจโลก ในปัจจุบันเกาหลีใต้เป็นประเทศผู้ต่อเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลกเช่นเดียวกันกับการที่เราพบว่ามันยากมากที่จะไม่เจอสินค้าที่ไม่ได้ผลิตในจีน  ยากพอ ๆ กับการหาเรือขนส่งสินค้าที่ไม่ได้ต่อในเกาหลีใต้

ย้อนกลับไปราว 10-20 ปีก่อนหน้านี้ จีนได้ชื่อว่าเป็นโรงงานของโลก สินค้ามากมายผลิตขึ้นในจีนแล้วส่งออกกระจายไปยังทั่วโลก ตามข้อมูลที่เผยแพร่โดยหน่วยงานด้านสถิติขององค์การสหประชาชาติ ในปี 2018 จีนมีสัดส่วนการผลิตคิดเป็น 28% ของการผลิตทั้งโลกตามมาด้วยสหรัฐฯ ที่ 17% และญี่ปุ่น 7% จะเห็นได้ว่าจีนประเทศเดียวก็ครองการผลิตของทั้งโลกไว้เกือบ 30% และทิ้งห่างอันดับสองคือสหรัฐฯถึง 10% ทั้งที่สหรัฐฯ นั้นเคยเป็นฐานการผลิตที่ใหญ่ที่สุดในโลกก่อนที่จะถูกจีนเติบโตขึ้นมาแทนที่ในปี 2010 คำถามคือ แล้วทำไมไม่ผลิตในประเทศตัวเอง ทำไมต้องย้ายฐานการผลิตไปที่จีน ?