คนทำงานในคลังสินค้า แน่นอนว่าเป็นงานที่ไม่สามารถ Work at home ได้
โรคระบาดส่งผลต่อชีวิต คนที่เรารัก งานของเราและวิถีชีวิตของเราอย่างไร
พนักงานคลังสินค้าผู้ซึ่งไม่ขอเอ่ยนาม อายุราวยี่สิบปี ทำงานที่คลังสินค้าในแคลิฟอร์เนีย ในขณะที่สหภาพแรงงานอื่น ๆ ได้ต่อรองขอเพิ่มสิทธิลูกจ้างและประสบความสำเร็จตามที่ร้องขอ แต่สำหรับของเธอแล้วไม่ได้มีหน่วยงานอะไรแบบนั้น
เธอเล่าให้ฟังว่า …
ถ้าหากสามารถอยู่ที่บ้านได้ ฉันก็อยากนะ แต่ฉันยังอยากทำงานนี้ ที่นี่เรามีถุงมือแล้วก็เจลล้างมือให้นอกจากนี้แล้วก็ไม่มีอะไรที่ช่วยป้องกันเราจากโคโรนาไวรัส
ไม่ว่าคุณจะหยิบจับอะไร สิ่งนั้นก็มีการจับต้องมาแล้วไม่ต่ำกว่า 1,000 ครั้งแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นการผ่านมือผู้คนที่โรงงาน ที่ศูนย์กระจายสินค้า ขนขึ้นเรือ ขนขึ้นรถบรรทุก รวมทั้งการหุ้มห่อสินค้าดังกล่าวในแต่ละพาเลทอีก
ทุกครั้งที่ฉันหยิบสินค้าขึ้นมาจากสายพานและใส่ลงในถาดส่งของ จากนั้นถาดดังกล่าวก็จะเลื่อนไปสู่แผนกถัดไปพร้อมกับมีคนจับต้องมันอีก ไม่ว่าจะเป็น คนตรวจสอบสินค้า คนแพ็คของลงกล่อง คนนำของไปส่ง
เราทำงานกันอย่างรวดเร็ว เหงื่อไหลไคลย้อย เนื่องจากที่คลังสินค้าไม่มีการหมุนเวียนอากาศ เมื่อมีใครจามออกมา มันก็จะถูกกักไว้อยู่ในคลังสินค้านั่นแหละ แล้วจะเป็นอย่างไรถ้าแผนกที่ฉันอยู่ คลังสินค้าที่ฉันอยู่ มีคนป่วย จะเกิดอะไรขึ้น ?
ด้วยหน้าที่ของฉัน ฉันยืนอยู่ในเคาเตอร์ที่จะมีสินค้าต่าง ๆ ไหลตามสายพานมา ไม่ว่าจะเป็น ของเล่น หนังสือ เสื้อผ้า เครื่องใช้ในครัวเรือน ฉันต้องคอยหยิบสินค้าเหล่านี้ขึ้นมาแล้ววางลงในถาดที่อยู่ถัดไปอีกฝั่ง จากนั้นถาดก็จะเลื่อนไปยังแผนกต่อไปโดยอัตโนมัติ เราทำงานแข่งกับเวลาเพราะลูกค้าต่างก็อยากได้สินค้าที่ตนเองสั่งซื้อโดยเร็ว
ก่อนที่จะมีการระบาดของไวรัส ฉันทำงานช่วงหกโมงเย็นถึงตีสี่ครึ่ง ก็ราว 10 ชั่วโมงต่อวัน ทำงานสี่วันต่อสัปดาห์ ยกเว้นช่วงวันหยุด หากรวมทำงานล่วงเวลาด้วยก็จะเป็นห้าวันต่อสัปดาห์ 12 ชั่วโมงต่อวัน
พอมาถึงช่วงที่ไวรัสระบาด ความต้องการสินค้าก็พุ่งสูงขึ้นทันที เราต้องทำงานห้าวันต่อสัปดาห์เป็นเวลา 12 ชั่วโมงต่อวัน ในขณะที่มีคนมาทำงานลดลงเกือบครึ่งเนื่องจากพวกเขากลัวติดโรคระบาด หรือไม่พวกเขาก็ติดไปแล้ว เพราะมีข่าวว่ามีพนักงานราว 50 คน ที่ทำงานที่นี่กำลังอยู่ระหว่างรอผลตรวจไวรัส ฉันเชื่อว่าอย่างน้อย ๆ ก็ต้องมีสักคน แต่แม่เลี้ยงเดี่ยวคนหนึ่งบอกกับฉันว่า “ฉันเสี่ยงให้ตัวเองป่วยไม่ได้นะ” เธอกังวลว่าถ้าหากมีการปิดเมือง เธอจะกลับไปหาลูก ๆ ไม่ได้ เธอเลยไม่มาทำงาน ส่วนฉันอาศัยอยู่กับครอบครัวที่มีกันอยู่หลายคน มีเด็กเล็ก มีคนแก่ ในทุก ๆ วัน ฉันสงสัยว่า ฉันจะเอาเชื้อกลับไปแพร่ที่บ้านหรือไม่ ?
ฉันมักจะทำงานที่คลังสินค้าครึ่งสัปดาห์ แต่ตอนนี้มันเกือบทั้งสัปดาห์ ฉันใช้เวลาเกือบทั้งวันนอนแล้วตื่นเวลาสามหรือสี่โมงเย็น หาอะไรกินแล้วขับรถไปทำงาน ถึงที่ทำงานราวห้าโมงครึ่ง ดื่มน้ำ เข้าห้องน้ำ การเข้าห้องน้ำเป็นอะไรที่ท้าทายอยู่เสมอ สำหรับการทำงาน 10 ชั่วโมง ฉันจะมีเวลาพัก 15 นาทีอยู่สองครั้งและ 30 นาทีสำหรับพักทานอาหาร และมีเวลาอีก 30 นาทีสำหรับทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ แต่สำหรับการเข้าห้องน้ำตามปกติเดินไปกลับก็ใช้เวลา 7-10 นาที ขึ้นอยู่กับว่าในวันนั้นคุณต้องทำงานตรงแผนกไหนใกล้หรือไกลจากห้องน้ำ ดังนั้นคุณต้องบริหารเวลาพักให้ลงตัว
ฉันต้องดื่มน้ำเยอะ ๆ เพื่อให้ไม่ขาดน้ำเพราะการทำงานเป็นการใช้ร่างกายแล้วก็พยายามล้างมือตลอด บางครั้งก็ไม่ได้ไปห้องน้ำทั้ง ๆ ที่อยากจะไปเพราะว่าฉันเสี่ยงจะถูกรายงาน ฉันไม่อยากเป็นแบบนั้น ถ้าหากคุณถูกรายงานไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม หากครบ 6 ครั้ง คุณถูกไล่ออก!
คุณอาจถูกรายงานอีกหากทำงานได้ไม่เร็วพอ งานของฉันคือหยิบสินค้าแต่ละชิ้นจากด้านที่สินค้าบนสายพานเลื่อนมาถึงแล้วหยิบไปใส่ถาดส่งของที่อยู่อีกด้านหนึ่ง โดยการหยิบและนำไปวางแต่ละครั้งต้องให้เสร็จภายใน 12 วินาที ก่อนจะเริ่มรอบถัดไปโดยแต่ละรอบต้องห่างกันไม่เกิน 5 วินาที ถ้าหากว่าในสัปดาห์นั้นอัตราการทำงานของฉันไม่ถึง 80% ของเป้าที่ตั้งไว้ ฉันก็จะถูกรายงาน ครบ 6 ครั้งก็ถูกไล่ออก ฉันต้องรักษาให้การทำงานไหลลื่นด้วยอัตราเร็วสูงสุด บางครั้งการเคลื่อนย้ายสินค้าชิ้นใหญ่ต้องเร็วจริง ๆ ฉันมักคิดเสมอว่าฉันอาจเสียงานไปเมื่อไหร่ก็ได้
ปีที่แล้ว ฉันได้รับบาดเจ็บระหว่างทำงานและตามคำแนะนำของหมอ ฉันจึงขออนุญาตเพิ่มเวลาพิเศษอีก 3 วินาทีต่อการหยิบและวางสินค้า 1 ครั้ง แต่คำขอของฉันได้รับการปฏิเสธ พวกเขาให้ฉันหยุดงานเป็นเวลา 1 เดือนโดยไม่จ่ายค่าชดเชยใด ๆ ทั้งสิ้น ดังนั้นฉันเองจึงไม่มีเงินที่จะจ่ายค่าโทรศัพท์รวมทั้งค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ทางเดียวก็คือรีบกลับไปทำงานก่อนที่จะหายดีด้วยซ้ำ และด้วยเหตุผลดังกล่าวที่รีบไปทำงาน ฉันก็ทำเวลาตามที่กำหนดไม่ได้ ถูกรายงานถึงสองครั้งรวมทั้งยังปวดแผลอยู่ บางวันก็เป็นอะไรที่แย่สุด ๆ
ถึงตอนนี้ทุกอย่างดูเหมือนบ้าไปแล้ว สินค้าเลื่อนเข้ามาตามปกติแต่ที่ฉันเพิ่งสังเกตเห็นมีสินค้าพวกบอร์ดเกมส์เข้ามามากขึ้น ฉันเดาว่าผู้คนต่างกำลังกักตัวเองอยู่ในบ้านกัน สินค้าส่วนใหญ่จะเป็นพวกผ้าอ้อมสำเร็จรูป ยา แอลกอฮอล์ล้างแผล เจลล้างมือ หน้ากาก ถุงมือ เราไม่ได้ขายสินค้าเหล่านี้เดี่ยว ๆ เหมือนแต่ก่อน แต่ลูกค้าจะซื้อยกแพ็ค เช่น เจลล้างมือแพ็คห้าขวด วิตามินน้ำกล่องใหญ่ ทิชชูเปียกแพ็คใหญ่และทิชชูห่อละโหล เป็นต้น ดังนั้นสินค้าในสต็อกจึงถูกขายหมดไปอย่างรวดเร็ว คนทำงานก็เครียดเนื่องจากต้องทำงานหนักขึ้นเพราะคนทำงานก็น้อยลงแล้วก็ยังต้องทำงานในอัตราเร็วสูงสุด ฉันเชื่อเหลือเกินว่าสำหรับคนที่ต้องการเงินแล้วพวกเขาก็ต้องมาทำงานถึงแม้ว่าจะป่วยอยู่ก็ตาม
