ช่วงนี้เราก็จะเห็นข่าวว่าค่าเงินของประเทศเพื่อนบ้านต่างก็อ่อนค่ากันมาก มีแนวโน้มจะมาใช้เงินบาทกัน ในขณะที่เงินบาทของเราเองก็อ่อนค่าลงเช่นกัน หากประเทศเพื่อนบ้านของเราลองใช้วิธีการแบบเอลซัลวาดอร์ รับชำระเงินด้วยบิทคอยน์เพื่อช่วยแก้ปัญหาค่าเงินที่อ่อนค่าลงจะเป็นอย่างไร หรือถ้าบิทคอยน์มันแพงไป เอาเป็นคริปโตอื่น Solana Dogecoin แบบนี้ได้ไหม ? เป้าหมายหลักของการใช้บิทคอยน์เป็นสกุลเงินหลักของประเทศ ก็คือเพื่อต่อสู้กับความยากจนและช่วยให้ผู้ที่ไม่มีบัญชีเงินฝากกับธนาคารได้เข้าถึงธุรกรรมทางการเงินได้ง่ายขึ้น สร้างโอกาสทางเศรษฐกิจให้กับประชาชน ให้พวกเขาเข้าถึงสกุลเงินดิจิตัลได้ง่ายผ่านแอพพลิเคชันบนมือถือและที่สำคัญอีกอย่างคือช่วยทำให้เศรษฐกิจมีเสถียรภาพขึ้นจากการลดความเสี่ยงในเรื่องของอัตราเงินเฟ้อ

เหตุผลหลักที่ว่าทำไมประเทศต่าง ๆ อย่าง ญี่ปุ่น เกาหลีใต้และอิสราเอล สามารถพัฒนาประเทศได้อย่างรวดเร็วในช่วง 50 ปีที่ผ่านมาเมื่อเทียบกับประเทศอุตสาหกรรมก่อนหน้าอย่างเช่นสหรัฐฯ หรือว่ายุโรปตะวันตก นั่นก็เพราะว่าได้มีการสร้างและพัฒนาเทคโนโลยีของตนขึ้นมา พวกเขาว่าจ้างผู้คนที่มีทักษะฝีมือจากทั่วโลกมาสอนวิธีการติดตั้งและใช้เทคโนโลยีอันทันสมัย ของประเทศอุตสาหกรรมชั้นนำของโลกทำให้ย่นระยะเวลาในการพัฒนาไปได้มาก ในปัจจุบันประเทศต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนต่างก็เป็นตัวขับเคลื่อนหลักให้กับเศรษฐกิจโลก ในปัจจุบันเกาหลีใต้เป็นประเทศผู้ต่อเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลกเช่นเดียวกันกับการที่เราพบว่ามันยากมากที่จะไม่เจอสินค้าที่ไม่ได้ผลิตในจีน  ยากพอ ๆ กับการหาเรือขนส่งสินค้าที่ไม่ได้ต่อในเกาหลีใต้

สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก คือแหล่งโคบอลต์ชั้นดีของโลก แน่นอนว่าที่อื่น ๆ ในโลกก็อาจจะมีแหล่งโคบอลต์เหมือนกันแต่แหล่งโคบอลต์ในคองโกนั้นมีคุณภาพสูงกว่าที่อื่น ๆ แล้วปัญหามันคืออะไร ในเมื่อการทำเหมืองโคบอลต์สร้างรายได้ให้กับชุมชน มีผู้คนที่เกี่ยวข้องกับเหมืองโคบอลต์เกือบ 150,000 คน พวกเขาอาศัยรายได้จากเหมืองเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเลี้ยงดูครอบครัว ในคองโกมีเหมืองแร่ทองแดงโคบอลต์จำนวน 19 แห่ง ในจำนวนนี้ 15 แห่งมีคนจีนเป็นเจ้าของสัมปทานที่เหลือเป็นของบริษัทสัญญาติสวิสเซอร์แลนด์หุ้นกับจีน แล้วไหนอะที่คนคองโกเป็นเจ้าของ ? รายได้ที่มีก็คือการขายสัมปทานบัตร หากเข้ารัฐโดยตรงก็ดีไป หากไม่ใช่ก็อาจจะโชคร้ายสักหน่อย

ปรากฏการณ์เอลนีโญซึ่งทำให้อุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้นช่วงต้นปี ส่งผลต่อการมีฝนตกกระจัดกระจาย พายุฝนทำให้พืชผลทางการเกษตรเสียหายหรือการที่ฤดูมรสุมมาถึงช้าลงก็จะส่งผลให้การเริ่มหว่านเมล็ดเพาะปลูกล่าช้าออกไป ทำให้ห่วงโซ่อุปทานเกิดการเปลี่ยนแปลงและสับสนอลหม่านกันไปทั่วโลก เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นที่บราซิลก็จะส่งผลต่อสินค้าเกษตรของฟิลิปปินส์ในแง่ของอุปสงค์ อุปทาน หากพื้นที่ตรงนี้มีการผลิตข้าวสาลีและฝ้ายได้น้อยลง ราคาสินค้าเกษตรก็จะเปลี่ยนแปลงแล้วประเทศอื่นก็จะต้องเร่งผลิตสินค้าดังกล่าวเพิ่มขึ้นมาชดเชยกับความต้องการ การผลิตที่ต้องอาศัยวัตถุดิบดังกล่าก็จะเกิดการชะงักงัน นอกจากนั้นแล้วยังมีอีกสิ่งที่แย่เอามาก ๆ ในปีนี้ นั่นก็คือนับตั้งแต่ช่วงต้นปีไปจนถึงเดือนมิถุนายน มีการเผาแผ้วถางพื้นที่การเกษตรหลายแห่งทั่วโลกคิดเป็นพื้นที่หลายแสนไร่เพิ่มขึ้นจากเดิมถึงสามเท่า นั่นก็จะทำให้เกิดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มขึ้นอีกสามเท่าเช่นกัน ซึ่งที่ว่ามาทั้งหมดนี้ก็เป็นการเพิ่มเหตุปัจจัยในการส่งผลให้มีภาวะความร้อนสูงขึ้น

แต่ไม่ใช่ว่าจีนไม่พัฒนา จีนเองก็กำลังขยับไปสู่อุตสาหกรรมการผลิตที่มีมูลค่าสูงขึ้น ในขณะที่ประเทศที่ได้รับส่วนแบ่งเหล่านั้นไปยังคงการผลิตแบบดั้งเดิมที่มีราคาถูก ซึ่งบริษัทข้ามชาติส่วนมากยังคงให้ความสำคัญในแง่ที่มีต้นทุนถูกกว่าทั้งในแง่ของทรัพยากรและแรงงาน จึงย้ายฐานการผลิตออกจากจีน ซึ่งก็เป็นธรรมชาติของธุรกิจ ที่ล้วนต้องการรักษาต้นทุนให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้ จีนตัดสินใจผลักดันการผลิตของตนให้เป็นอุตสาหกรรมไฮเทค ราคาแพง ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา จีนได้หว่านเม็ดเงินมากกว่า 1,500 ล้านเหรียญฯ ไปกับยุทธศาสตร์ Made in CHINA 2025 เพื่อยกระดับอุตสาหกรรมการผลิตของจีนให้เป็นอุตสาหกรรมการผลิตที่เน้นไฮเทค

ย้อนกลับไปราว 10-20 ปีก่อนหน้านี้ จีนได้ชื่อว่าเป็นโรงงานของโลก สินค้ามากมายผลิตขึ้นในจีนแล้วส่งออกกระจายไปยังทั่วโลก ตามข้อมูลที่เผยแพร่โดยหน่วยงานด้านสถิติขององค์การสหประชาชาติ ในปี 2018 จีนมีสัดส่วนการผลิตคิดเป็น 28% ของการผลิตทั้งโลกตามมาด้วยสหรัฐฯ ที่ 17% และญี่ปุ่น 7% จะเห็นได้ว่าจีนประเทศเดียวก็ครองการผลิตของทั้งโลกไว้เกือบ 30% และทิ้งห่างอันดับสองคือสหรัฐฯถึง 10% ทั้งที่สหรัฐฯ นั้นเคยเป็นฐานการผลิตที่ใหญ่ที่สุดในโลกก่อนที่จะถูกจีนเติบโตขึ้นมาแทนที่ในปี 2010 คำถามคือ แล้วทำไมไม่ผลิตในประเทศตัวเอง ทำไมต้องย้ายฐานการผลิตไปที่จีน ?

ที่เฮติ มัดเสื้อผ้าส่วนใหญ่ถูกส่งมาจากสหรัฐฯ ผู้คนจะไปซื้อกระสอบสุ่มที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้า ต้องมาลุ้นกันว่าจะได้อะไร ซึ่งเสื้อผ้าส่วนใหญ่แล้วจะเป็นเสื้อผ้าที่ผู้คนบริจาคให้กับการกุศล  เสื้อผ้าราว 10% ที่เราบริจาคจะถูกนำไปขายเป็นเสื้อผ้ามือสอง ยิ่งเราซื้อผ้าเสื้อบ่อย ทิ้งเสื้อผ้าเก่าบ่อยเท่าไหร่ ในท้ายที่สุดพวกมันก็จะถูกขนมายังประเทศกำลังพัฒนาอย่าง เฮติ ทีนี้เมื่อเสื้อผ้ามือสองจำนวนมากเข้ามายังเฮติเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  อุตสาหกรรมสิ่งทอ อุตสาหกรรมเสื้อผ้าในประเทศก็ล้มหายตายจากไป ทุกวันนี้อุตสาหกรรมสิ่งทอที่พอไปได้ก็คือทำได้เพียงแค่ผลิตเสื้อยืดราคาถูกเพื่อส่งออกไปยังสหรัฐฯ  ชายสูงอายุชาวเฮติคนหนึ่งบอกว่า นานมาแล้วตอนที่เขายังหนุ่ม มีคนเข้ามาขอเรียนตัดเย็บเสื้อผ้า ขอร้องให้เขาสอนและหลังจากที่พวกเขาเป็นแล้วก็สามารถไปหางานทำได้ มีทักษะติดตัว อย่างไรก็ตาม ทุกวันนี้ถึงแม้จะมีคนมาเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าแต่พวกเขาก็หางานทำไม่ได้หรือทำได้ก็ไม่พอเลี้ยงตัวเอง ไม่พอเลี้ยงครอบครัว

ถ้าหากสังเกตให้ดีจะเห็นว่าราคาเสื้อผ้าถูกลงในช่วงหลายปีมานี้ ขณะเดียวกันมันก็ตามมาด้วยชนชั้นกลางที่หายไป สิ่งที่ผู้คนต้องการอย่างแท้จริงนั้นค่อนข้างแพง อย่างเช่น บ้าน การศึกษา ประกันชีวิต ในทางกลับกันก็มีสิ่งที่พอจะปลอบใจ ชะโลมใจได้บ้างอย่างการที่พวกเขาสามารถซื้อเสื้อเชิร์ตสักตัวสองตัวไว้ไปงานปาร์ตี้หรือในโอกาสอะไรก็ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะจนมากและแทบไม่มีเงินติดตัวเลย ฉันเสียทุกอย่างที่มันจำเป็นกับชีวิต แต่อย่างน้อยก็ยังพอหาซื้ออะไรให้ชื่นใจได้บ้าง ทุกวันนี้เราซื้อเสื้อผ้าใหม่กว่า 80,000 ล้านชิ้นในแต่ละปี ซึ่งมากกว่าที่เราเคยซื้อเมื่อ 20 ปีที่แล้วถึง 400% มีสินค้าอยู่สองประเภท คือแบบที่เราใช้อย่างเช่นเครื่องซักผ้า รถยนต์ อะไรทำนองนั้น เป็นสิ่งที่เราซื้อมาและใช้งานมันเป็นเวลานาน แล้วก็มีอีกประเภทที่ซื้อมาใช้แล้วก็ใช้หมดไป อย่างเช่นหมากฝรั่ง บุหรี่ รวมถึงพวกที่มีวันหมดอายุ เน่าเสียได้   บริโภคนิยมเป็นสิ่งที่เกี่ยวกับการทำให้ผู้คนปฏิบัติต่อสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขาใช้เหมือนกับเป็นสิ่งที่ใช้แล้วหมดไป!